Cuma Bozkurt | Bir takım yazım denemeleri...

Sabahın tam beşi. Alarm, horozdan önce ötüyor. Telefonun ışığı, perdenin arasından sızan ayaz gibi gözüne batıyor. Parmağın ekranın üzerinde titriyor, sanki bir ameliyatın ilk kesisi yapılacak. MHRS yazısı karşında. Senin parmağın, bütün ülkenin sabrı…

Rafların üstüne doğru uzanan o karton tüpü hatırlarsın. Kapak açılınca çıkan tıkırtıyı, ilk cipsin burnuna düşen o ekşi kremalı kokuyu, iki parmağın arasına sıkıştırdığın dilimlerin sessiz çığlığını… Uzun zamandır yoktu. Vardı da yoktu. Varla yok aras…

Telefonunun titremesiyle uyanıyorsun. Saat daha yedi olmamış, kedin bile gözünü yeni açmış, mutfaktan çaydanlığın ilk hafif fısıltısı geliyor. Ekranda görünen ad tanıdık: Apartman Grubu. Birkaç zil sesi, üst üste düşen bildirimler, sonra sustu sanıyor…

Bir Ağustos akşamı, mutfak masasında kırtasiye listesiyle göz göze geliyorum. A4 kâğıdın kenarlarına doğru kıvrılmış, tıpkı yaz sıcağında bizim de sinirlerimizin kıvrıldığı gibi. Defter, kalem, silgi, kaplık, etiket, boya… Her sene aynı kelimeler; ama…