Cuma Bozkurt | Bir takım yazım denemeleri...

Bir köy minibüsünün camına alın yazısı gibi yapışan buharı siliyorum, dışarıda yol kıvrılıyor. Şoförün radyosunda türkü, “gözlerin yollarımı bekler” diyor. Yollar beklerken biz neyi bekliyoruz? Bir SMS’i. Bir duyuruyu. Bir listede adımızın görünmesini…

Köy minibüslerinin bir kokusu vardır. Yağla karışık sabun, üstüne biraz da toz. Bir de ortak bir cümlesi. Sen mutlaka duymuşsundur. Teyzenin biri dönüp gülümser ve sorar: Kızım senin okul ne oldu. O soru bazen bir şefkat, bazen bir yoklama, bazen de p…

Köyün girişindeki dut ağacı hâlâ gölge veriyor ama altında bekleyen sandalye sayısı azaldı. Çünkü düğün sezonu açıldı, herkes ya birine damatlık bakıyor ya da zarfa kaç lira koyacağını hesaplıyor. Zarf dediğin ince, kibar, üstü beyaz; içi ise koca bir…

Sana bir sır vereyim mi? Bazen marketteki tek gerçek, paketlerin sesidir. O hışırtı var ya, kasaya yaklaşırken sana “ben küçüldüm” diye fısıldar. Etiketin dili yoktur ama gözü çok şey söyler. Eski gramajların hatırası rafta gezinir, yeni gramajlar uta…

Pazara erken giden kazanır derler ya, ben de sabahın kırık serinliğinde filemi aldım, çayımı yudumladım, “bugün sürpriz indirime denk gelirim” diye kendimi kandırdım. Anadolu insanının bankamatiği sabırdır, kredi kartı da nadiren limit görür. Tezgahın…

Mutfağın buğusunda çaydanlık hafif hafif tıslarken, masanın üstünde bir kalem, bir defter ve bir sürü soru. Teyzen “tıp yaz” diyor, dayın “mühendislik iyidir” diye ekliyor, komşu amca ise “bizim oğlan bilgisayara girdi, şimdi evden çalışıyor” diye gül…